Airshow 2008 - Australian Air Force

Force of Gravity

All these years, I have been looking for a heart! Alas! Now lying down struck by a dart...

Is there such a thing called perfect… perfect in shape, form, colour, smell, taste…. and in feeling? I don't know. But you are perfect! I mean, among the fruits.

That smile showers sunshine in dreams… with an monthly sprinkle of pimples… You lit my night, the only moon rose in the east! You enhance my appetite, the only orange ripe on my prickly plant!

Why did you fall down... straight on my head? You could have gone up... But I know it is 'the force of gravitation'. Anyway, it's my fault... ഞാനാ മരച്ചുവട്ടിലിരിക്കരുതായിരുന്നു.... especially.... നീ൪മാതളം 'പഴുത്ത' കാലം...

Stop humming in my brain...

There is a smell of 'neychor' (Malabar fried rice), and the wind carried from the kitchen an aroma of delicious chicken curry... We are telling those scariest stories - about jinns and thugs.... It rains out there and spatters in... the westerly wind blows the drizzle in.... When is it time for the dinner, mum? Or shall we have to wait again until all those grown ups finish?

Welcoming winter 2008...

ബാഷ്പചക്രം

ഒരു ചാറല്‍ മഴയില്‍ ഉതിര്‍ന്നു വീണതാണു ഞാന്‍. ലക്ഷങ്ങളില്‍ ഒരാള്‍. പലരും പലയിടങ്ങളില്‍ പതിച്ചു.

താഴേക്ക്‌ ചടനോരുങ്ങുമ്പോള്‍ പലരും പരസ്പരം മന്ത്രിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്ന് 'നമുക്കെവീടെവെച്ചെങ്കിലും സന്ധിയ്ക്കാം'. ഞാനിപ്പോഴുമോര്‍ക്കുന്നു ഉയരങ്ങളില്‍ നിന്നുള്ള ആ പതനം!

വീഴ്ചചയുടെ ആഘാതത്തില്‍ നിന്ന് മുക്തയായ്‌ കണ്ണ് തുറന്നപ്പോള്‍ കണ്ടത്‌ അര്‍ധഗോളാക്ൃതി പൂണ്ടു ഒരുതളിരിലയുടെ അഗ്രത്തില്‍ പറ്റിയിരിക്കുന്നതാണ്. ചുറ്റുമോന്ന് കണ്ണോടിച്ചശേഷം ഞാന്‍ താഴേക്ക്‌ നോക്കി. ആ കാഴ്ച എന്നെ ത്രസിപ്പിച്ചു. ചിരിച്ചും കളിച്ചുമൊഴുകുന്ന പുഴ! ചാടിവീഴണമെന്നഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ, എനിക്കീ അവസഥയില്‍ പരസഹായം വേണമല്ലോ?

ഞാനധികം കാത്തുനില്‍ക്കേണ്ടി വന്നില്ല. ഒരു തണുത്ത കാറ്റ്‌ എന്നെപ്പോലെ കുറേ കൊച്ചു മഴത്തുള്ളികളെയും പേറി ആ വഴി വന്നു. എന്നെ വഹിച്ച തളിരില കാറ്റിലൊന്നാടി. അതാ മറ്റൊരു യാത്ര! പക്ഷേ ഇതെന്റെ തറവട്ടിലേക്കാണ്‌. എല്ലാം മറന്നു കാററിലും വെയിലിലുമലിഞ്ഞ് ബാഷ്പമായി ഉയരങ്ങളിലേക്ക് കൂട്ടുകാരോടൊന്നിച്ചു ആകാശായാത്ര നടത്തിയതല്ലേ? ഒടുവില്‍ സ്വന്തം വീട്ടിലേക്കൊരു മടക്കയത്ര! എന്റെ ഗൃഹാതുരത്ഥാത്തുന്നൊരു തള്‍കലിക ശതമനം!

ഈ കറക്കം ആദ്യാനുഭവമല്ല. മുമ്പും ഈ പുനര്‍ജ്ജനീയുടെ നോവും സുഖവുമറിണവാളാണ് ഞാന്‍. പക്ഷേ എന്തെന്നറിയില്ല, വീട്ടിലെത്തിയാല്‍ കൂട്ടുകാരുടെ കൂടെ അലിഞ്ഞ് എന്റെ അസ്തിത്വം നഷ്ടമാകും. ഇന്നു ഞാന്‍ ശക്തയാണ്‌. ചാലകയാണ്‌. വാഹകയാണ്‌. എങ്കിലും വെറുമൊരു കണികയല്ലേ ഞാന്‍? ആ കൊച്ചുരൂപത്തില്‍ എന്റെ അസ്തിത്വം കൂടികൊള്ളുന്നില്ലേ?ഇന്നു ഞാനിരിക്കുന്ന രൂപത്തിനനുസരിച്ച്‌ അവരെന്നെ പെരുമാററി വിളിക്കുന്നു. നിറഞ്ഞോഴുകുമ്പോള്‍ പുഴയായും, ചിരിച്ചു ചാടുമ്പോള്‍ വെള്ളച്ചാട്ടമായും, കെട്ടി നില്‍കുമ്പോള്‍ കുളമായും, തടഞ്ഞു നിര്‍ത്തുമ്പോള്‍ dam ആയും, മറ്റ്‌വസ്തകളില്‍ തടകമായും അരുവിയായും തോടായും നീര്‍ച്ചലായും ഒടുവില്‍ പുളിച്ച്‌ രുധ്ര ഭാവം പൂണ്ടു കടലായും സമുദ്രമായും... എന്തെല്ലാം വേഷം ക്കെട്ടലുകള്‍!

ഇങ്ങനെയൊരു ജന്മം മറ്റ്‌ര്‍കുമുണ്ടാവരുതെ എന്നാണ് എന്റെ പ്രാര്‍ഥന! മിനിറ്റുകള്‍ക്കകം ഈ മനുഷ്യര്‍ എന്നെ പേരു മാററി വിളിക്കുന്നു. ഞാനാരുമല്ലേ? ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വീണിരിക്കുന്ന സ്ഥലത്തോടു 'പുഴ' ചേര്‍ത്തു എന്നെ അവര്‍ ചെലവൂര്‍പുഴ എന്നുവിളിക്കൂണൂ. മിനിറ്റുകള്‍ക്കകം ഞാന്‍ ആനക്കഴമായി മാറും. അവിടെ നിന്നാങ്ങോട്ട്‌ ചെറുവറ്റ കടവായും പൂളക്കടവായും... എന്നു വേണ്ട എന്നെ വിളിക്കാത്ത പേരുകളില്ല! ചിലപ്പോള്‍ തോന്നും ഇതൊരു മഹാ ഭാഗ്യമാണെന്ന്. എന്തെല്ലാം പുണ്യം ചെയ്താണീ പ്രയാണം! കുളിരായി... കളിയായി... കുളിയായി...ദാഹജലമായി... അന്നമായി... അമ്മയായി... കനിവായി.. ജീവനായി.. മരണമായി... വീണ്ടും ജീവന്റെ ഹേതുവായി...

Concord

There was a time when my people lived in harmony with our mother nature... We felt the lives of every animate and inanimate object around us. We lived adhering to the fact that plants, animals, birds, fish, other organisms and micro-organisms were the building blocks of our serene and tranquil existence. Whatever our religious faiths were, we realised love and care for the living nature is essential for our social, physical and spiritual growth.

We woke up to a new daylight hearing the cacophonous clattering of the crows in the backyard. Pulling water with an areca leaf ‘bucket’ from the deep well, and brushing teeth with burnt husks… listening to a cuckoo’s song… mimicking and teasing the bird…. Even now thinking of those sweet days brings back beautiful memories… It touches the soul… sends a wave of inexplicable feeling… ‘Whither is gone that visionary gleam? Where is it now that vision and the dream?’

Pallithazham

There was a time when Pallithazham got chocked up by the number of its bus waiting sheds! Communist, League, Congress and what not… Everybody was competing to serve the villagers!!

There were more people waiting in these sheds for nothing than for buses. But even nothing used to be something in our little community.

Pallithazham is also known by many other names such as 6/4, Pulikkil, CPCRI and Spices Board. It may sound weird that a small suburb known by these many names. But when we look deeper into the lives of those good people who have been living here for long… we see the vibrancy of life justifies the names. The influence of the ‘Palli’(mosque), the sourness(Puli) of our humours, the ‘spicy’ gossips spreading around… I remember when my dad’s song about the Day of Resurrection ‘roohokke paariyethi koodanayunnathu innaanu…’ (This is the day when all souls gather) was first aired by AIR, someone made a parody ‘noolokke paariyethi koodanayunnathu ingaanu…’ (This is the place where all the gossips come home).

Whatever you say, it is the ‘pallikkadu’(cemetery) that catches your attention first and keeps you reminding of the inevitable return….We were a close knit neighbourhood and all of us were related to each other on a number scale… 6/3, 6/4, 7, 8, 9, 10, 11… the miles went on all the way up to the foot of Wynadan high ranges.

The sweet recollections of my childhood are beautifully blended in the herb-smelling breeze that sweeps gently over Chelavoor and the neighborhood…. The pleasant darkness of Thurayil Kotta, under the canopy created by the thick foliage of the tall trees….. screeching monkeys bungee-diving on the dangling vines…. The three ‘makkanis’ (teashops) known by their ‘famous’ proprietors… Bawukka’s of 6/3, Bichalikka’s of 6/4 (there were two Bichalikkas… the old and the new) and Itchappa’s of 7…. After Sub’h prayer at Pulikkil masjid…walkijng in either direction…east or southwest… a black tea with a piece of ‘puttu’(steamed rice cake) made crunchy with a crushed pappodum…. It tasted heaven compared to the McDonalds, KFC or whatever!

The memories of my little village and the neigbourhood run me mad with nostalgia. The reminiscence of the past makes me die for my birthplace. But once I get home, I can’t stay there long. Mum used to say that my maru (placenta or cord?) might be eaten up by a wandering jackal.

Driving through the maze of busy Brisbane roads... stopping at the red lights... looking at the azure Pacific sky... as I did all through my wandering life... in busy streets of Bangkok... on the silver beaches of Kaaf Island of Maldives.. in the old mud houses of Oman... in the more familiar streets of Abu Dhabi, Alain and Dubai... in the hot deserts of Saudi Arabia..... I hear the call of my gorgeous Chelavoor... I get the sweet smell of Pallithazham... I recollect the silence of Bharathan Bazaar.... I love to wait for the KSRTC at that dilapidated waiting shed of Mukkil.. Moozhikkal... the paddy fields of old viruppil where I used to go sneakily to watch the 'kaalapoottu'... the murky waters of Anakkazham where I used to accompany my dad on his fishing expeditions during the initial days of the monsoon... his anecdots of past 'puthukkus'... the 'thodum kuzhiyum' of 6/3 vellayottu and vellangara... my old and gone karanavars like Kurudoor Imbichaalikka... Kandettan... Beedi Gopalettan... Puthiyedathu Bichikoyakka... and more than anything my beloved dad... the living legend of Chelavoor... Chelavoor KC... How can I forget my village? It is in every throbbing of my little heart.... har dadkanon mei tu hei... mere aashiqi mere gaav...

There was a slippery trunk lying across the river at Chelavoor… the vivid memories of diving and plunging into the deep water…With the oiled but skinny bodies… after the early morning’s Kalari ‘aerobics’ at Shafi… playing soccer on the bank… and volleyball behind the patch of cassava plants…. Soothing winds and flying kites on Kashmirkunnu and CPCRI (the new name has got no childhood touch)… The reminiscence extends… because tomorrows kick todays to the corner of recollection… It’s a continuum!